Het Hemboogstation, gebouwd op en onder het bestaande Hemboogviaduct, is een staaltje van eigentijdse ingenieurskunst gecombineerd met een strakke en heldere vormgeving.
Ingenieuze eenvoud
Station Hemboog bestaat uit een stationshal en een 220 meter lange transparante sporenkap. Het station is gebouwd op en onder het bestaande Hemboogviaduct, wat voor en grote uitdaging zorgde ten aanzien van de vormgeving en de constructie. Dit heeft geleid tot een zeer slanke, in breedte verlopende kap en een lichte, sociaalveilige stationshal.
De overkapping
Omdat het bestaande viaduct weinig extra belasting kon dragen en we ook geen kapkolommen naar maaiveld wilden doorzetten (het gebied is al onrustig genoeg), is een kap ontwikkeld die heel weinig weegt en aan alle kanten kan meebewegen. Het toepassen van het door Movares-constructeurs ontwikkelde Freeformglass®, koud gebogen gelaagd glas, was hierbij cruciaal.
Extra spannend wordt de kap door het verloop in de doorsnede: deze gaat langzaam over van een cirkelboog in een veel spitsere boog.
Met de heldere architectonische en constructieve opzet wordt subtiel gerefereerd aan de kenmerkende overkappingen uit de 19e eeuw van staal en glas. Het is via eigentijdse ingenieurskunst, de uitvinding van Freeformglass®, dat de kap zich hiervan onderscheidt met nieuwe technieken.
De onwaarschijnlijke lichtheid van de constructie maakt een maximaal volume bovenop de (bestaande) onderliggende viaductconstructie mogelijk tegen financieel realistische budget.
De stationshal
De hal kan gezien worden als een soort serre van het station. Lichtstraten in het dak zorgen voor veel daglicht, waardoor je ook van een afstand in de hal kunt kijken. De lichtstraten, schuin geplaatst op de straat, accentueren de looprichting van de reizigers die daarmee op een natuurlijke manier naar de perrons worden geleid.
Duurzaamheid
De kap is zo geconstrueerd dat er zo weinig mogelijk materiaal is gebruikt. Door toepassing van het koud gebogen glas kon de constructie veel lichter worden uitgevoerd. Het glas weegt maar de helft van gewoon glas en kan bovendien meebuigen: de staalconstructie kon daardoor niet alleen lichter maar ook slapper worden. Ook kon een fundering worden uitgespaard omdat de lichte kap op het bestaande viaduct kon worden gemonteerd.
Door het vele glas is overdag geen kunstlicht nodig op de perrons en ook in de hal stroomt het daglicht door de lange en brede vide ruimschoots binnen. Het daglicht van de lichtstraten zorgt voor licht in de hal. ’s Avonds wordt de kap aangelicht door Led-verlichting.
| Locatie | Amsterdam |
|---|---|
| Periode | 2009 - 2009 |
| Architect | Wienke Scheltens |
| Klant | Amsterdam |
Reizen is tegenwoordig een dagelijkse bezigheid. Als aanvulling op alle virtuele contacten vinden échte ontmoetingen buitenshuis plaats. Stations zijn een attractieve bestemming op zichzelf geworden.
